یکی از دوستان مقدار زیادی پول را به عنوان وجوه شرعی به من داد تا به امام بدهم
و به همین دلیل مقدار زیادی بابت خمس بدهکار شد. آنهایی که وجوه شرعی
میپردازند، اگر استطاعت نداشته باشند که همه را یکجا بپردازند، کل مبلغ را
دستگردان میکنند تا بتدریج بدهند. او چون پول زیادی را بدهکار بود به من گفت:
«به آقا بگویید دعایی در حق ما بکند.» بنده خدمت امام شرفیاب شده و جریان را
عرض کردم. فرمودند: «انشاءالله موفق بشود تا سال دیگر بدهیش را بدهد.»
بنده عرض کردم: «آقا دعایی کنید که برای او دعا باشد. شما میگویید موفق باشد
که بدهیش را بپردازد؟» امام فرمودند: «این دعا برای اوست».
قضیه را برای آن آقا نقل کردم. گفت: «امام راست میگویند، این دعا برای من
است.» بدهی او آنقدر زیاد بود که او امیدوار نبود بتواند حتی ظرف سه، چهار سال
دیگر آن را بپردازد. اما یک دفعه وضع مادی ایشان بهبود پیدا کرد و سال بعد هم به مکه
مشرف شد. میگفت: «میدانم این از دعای خیر امام است. من امیدوار نبودم بتوانم
این مبلغ را حتی یک ساله بپردازم. اما الحمدلله وضع کاسبیام خوب شد و امسال هم
میخواهم دوباره به مکه مشرف شوم.» او نه تنها بدهیاش را پرداخت کرد بلکه
دوباره حساب کرد و شاید دو برابر مبلغ سال گذشته را بابت وجوه شرعی خود
پرداخت.
منبع: پا به پای آفتاب - ج 1 - ص 222
.
انتهای پیام /*