ویژگیهای عبادی امام

من شاهد بودم که حضرت امام (قدس‏سره) نماز را با تأنّی و کوتاه می‏خواندند و مقید بودند که حتماً نماز را اوّل وقت بخوانند و بسیار ناراحت می‏شدند از تأخیر نماز در اول وقت. قنوت را سبک می‏گرفتند و زیاد اهل تعقیبات نبودند. نافله مغرب را حتماً می‏خواندند و نماز شبشان حتی در مواقع بحرانی ترک نمی‏شد و زیارت شعبانیه را می‏خواندند. اهل ذکر و ورد و تسبیح و عصا نبودند.
در تنگ غروب ماه رمضان یک جزو قرآن می‏خواندند.
در حرم حین‏الورود، درِ حرم حضرت معصومه و ضریح مبارک را می‏بوسیدند و مختصر سلامی می‏دادند و برمی‏گشتند. بعضاً سر قبر مرحوم حائری و خوانساری و صدر فاتحه می‏خواندند. عصر چهارشنبه که درس آخر هفته بود، به حرم مشرف می‏شدند و بعد از خروج از حرم طلاب را نهی می‏کردند که پشت سر ایشان راه بیفتند.

منبع: صحیفه دل، ص60