زمان رحلت آیت‏الله بروجردی امام حدود 62 سال داشتند. عده‏ای رساله‏هایی را‏ که تدوین کرده بودند به چاپ رساندند و توزیع کردند و تحت این عنوان که حوزه نباید‏ بی‏سرپرست بماند، شهریه‏های مرحوم آقای بروجردی را قبول کردند. ولی امام هرگز وارد‏ این قضایا نشدند. فقط در یکی ـ دو جلسه به صورت ضعیف شرکت می‏کردند و کماکان‏ به درس و بحث و تربیت شاگردان در قم مشغول بودند. امام در طول زندگی‏شان‏ کوچکترین قدمی برای کسب مرجعیت بر نداشتند. بهترین گواه این مدعا، شاگردان‏ ایشان هستند. آقای میرزا جعفر سبحانی صاحب تقریرات امام در اصول از شاگردان‏ امام بودند که چهارده سال تمام به درس امام می‏رفتند. ایشان به خیال اینکه امام پول‏ ندارند، از طلبه‏ها پول جمع می‏کنند تا ایشان برای مرحوم آقای بروجردی مجلس فاتحه‏ بگیرند البته آقایانی که به این امر کمک مالی کرده بودند، قصد و نیت خیر داشتند. ولی‏ امام نمی‏خواستند برای مرحوم آقای بروجردی مجلس فاتحه بگیرند، چون تصور‏ می‏کردند برگزاری مجلس فاتحه معنا دارد و معنای آن در حوزه‏های علمیه عنوان کردن‏ ادعای مرجعیت از طرف برگزار کننده است؛ امام در این قضیه شخصاً هیچ کاری‏ نکردند. ایشان دنبال تعلیم و تربیت طلبه‏ها برای حوزه و آتیۀ اسلام بودند.

منبع: پا به پای آفتاب، چاپ جدید، ج 1، ص 65

. انتهای پیام /*