امام در مسائل علمی روی یک استعداد کاملی که خداوند به ایشان عطا فرموده و‏ روی یک تیزبینی و استقامت فکر در مسائل علمی مستقلاً به عمق آن مسائل می‏رسیدند‏ گاهی این مسأله پیش می‏آمد که در یک بحث فقهی اکثر شاگردان هم با نظر ایشان‏ مخالفت می‏کردند؛ ولی هیچ تردیدی در نظرات علمی ایشان به وجود نمی‏آمد. روزی‏ یکی از فضلای درس ایشان برخلاف مطلب امام، مطلبی گفت و سماجت کرد و جواب‏ شنید و دید نمی‏تواند مطلب خودش را اثبات کند، لذا متوسل به قسم شد و گفت: والله‏ مطلب این است که من می‏گویم، اینجا امام چاره‏ای جز اینکه ایشان هم در جواب به‏ قسم متمسک بشود و بفرمایند والله اینطور نیست که شما می‏گویید، نداشتند؛ که این‏ حاکی از اعتقاد کامل امام به همان پیشنهاد و نظرها و عقاید علمی خودشان بود.

منبع: سرگذشتهای ویژه از زندگی امام خمینی؛ ج 6، ص 109

. انتهای پیام /*