از ویژگیهای حضرت امام (قدس‏سره) که از این حیث بی‏نظیر یا کم‏نظیر بودند، قوت قلب و شجاعت خدادادی بود و به عبارت دیگر ارتباط ایشان به خداوند متعال و قوۀ ایمان و اعتقادش به خدای متعال و توجهش به وی و انقطاعش از ماسوی بود. کأنه غیر از او چیزی را نمی‏دیدند. یا ارزش وجودی برای آن قائل نبودند. اصلاً وحشت و اضطراب قلب از ایشان مشاهده نشد و در هیچ موردی متزلزل نشدند، بلکه تصمیم جدی بر انجام وظیفۀ شرعی خود می‏گرفتند و پیگیری می‏کردند و چون دیدند خطر جدی بر اصل و ریشه اسلام پیش آمده برای خدا قیام نمودند.
فرازی از سخنان ایشان در مسجد اعظم پس از مراجعت از بازداشت اول که همه حضار شنیدند، این بود: واللّه‏ هنگامی که مرا می‏بردند به طرف تهران خوف و وحشتی در دل نداشتم و ترسی در وجود من نبود، بلکه مأمورانی که مرا می‏بردند، مضطرب و خوفناک بودند و من آنها را تسلی می‏دادم.
از قرار مسموع شبی که برای بازداشت ایشان مأمورین به خانه ایشان ریخته بودند و با لگد به در اطاق زده بودند که در شکسته شده بود، که اینجانب شکسته آن را خود دیدم. ایشان بیرون آمده و فرموده بودند این وحشی‏گری یعنی چه؟ شما مگر وحشی هستید؟ صبر کنید من لباسهایم را بپوشم، خودم می‏آیم.

منبع: صحیفه دل، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، ص40

. انتهای پیام /*