در ماه مبارک رمضان در فصل گرماى نجف اشرف، ایشان براى نماز جماعت ظهر و عصر با زبان روزه به مدرسه مرحوم آیتاللّه بروجردى تشریف مىبردند و هر روز، اول هشت رکعت نافلههاى ظهر را مىخواندند و بعد نماز ظهر را با اذان و اقامه، نسبتاً طولانى مىخواندند و بعد از تعقیبات، هشت رکعت نافلههاى عصر را مىخواندند. بعد نماز عصر را با اذان و اقامه مانند نماز ظهر مىخواندند و بعد از خواندن تعقیبات، تشریف مىبردند. این کار در آن سن و سال و آن هواى گرم بخصوص در حال روزه، کار آسانى نبود. حتى جوانها هم به سختى از عهدۀ انجام این کار بر مىآیند. با این حال، اینگونه با جدیت تمام عبادت مىکردند.
انجام این اعمال سبب تربیت طلبهها مىشد. بعضى از طلبهها که فقط نمازهاى واجب را مىخواندند، از امام تبعیت مىکردند و آنوقت نافلهها را هم مىخواندند. روزهاى جمعه نافلهها را در منزل مىخواندند و در مدرسه بدون خواندن نافله، دو نماز ظهر و عصر را جمع مىکردند و اجازه اذان براى نماز عصر را نمىدادند. این نکتهها نمایانگر دقت آن بزرگوار در انجام عبادتها، مطابق با دستور موظف است.
منبع: ماه تابان، تدوین حسن کشوردوست، ص 92.
.
انتهای پیام /*